|
Cum funerem advenit,
homo tristis se conturbat
quod "cras tibi" revocat atque timet.
Ille dubito quomodo
superstites victus habeberunt,
sine sapienti animo.
Non laborandus.
atratus, sordidatus,
Nunquam aliquis rurs'erit,
et nunquam rursum aliquis flebit,
quod quando terra vastatur
omnes urbes cremantur,
nemo manebit illi dolere.
Et universi abibunt demum tunc.
Quam confirmata haec res est scire!
Orbitas tum accidant
omnibus qui Terram colunt.
Universi abibunt demum tunc.
Universi abibunt demum tunc,
suffundantque ardore candido,
de caelo tetigerunt;
vvelut fax tunc Terra ardat.
Universi abibunt demum tunc.
Universi se demum frigantur.
Maria in vaporem vertantur.
Nunquam aerumn'ull'erit.
Terra fiat sartagonem,
universi hoc demum frigantur.
Tunc semel clamabunt
postea semper tacebunt.
Universi se demum coquantur.
Cum nullus manebit e'edere,
caro cenae parebit
multa milia frustorum.
Universi se demum coquantur.
Universi torrebunt demum tunc.
Nullus manebit vinum deflere.
Fervebit apothecae.
Sanguis etiam fervebit.
Universi torrebunt demum tunc.
Universi ad Minoa tam cite mittantur,
ut quaesitor non poterit quiescere aetate.
Et universi abibunt demum tunc.
Per tellurem mors volabit ventu.
Pulve pulveres fiant;
illi pulveres flabunt.
Universi abibunt --
Hahae! Omnes abibunt! --
Universi abibunt demum tunc.
|